Hep O

Matem çökmüş kalemime, yalnızlık lâl etmiş dili
Herşey suskun, çünkü bugün, uzaklarda o sevgili

Kurumuş çeşme-i neş'e, arda kalmış bir kuru tas
Fakat tadı tahayyülde, dudaklarda o sevgili

Ölçü onun, vezin onun; ben eksiğin nidâsıyım
Gördüğüm her çiçekte o, yapraklarda o sevgili

Bundan böyle herşeyde o, elde kalem, kalemde yas
Gözde mercek, mercekte cam; odaklarda o sevgili

Yoktu belki öyle biri, belki benim onmaz deli
Fakat, olsun diye her dem, adaklarda o sevgili

Muzmin Anonim